Σαν ταινία γραμμένη από τον πιο ευφάνταστο σεναριογράφο μοιάζει η ζωή του 52χρονου που σκότωσε την 48χρονη φίλη του και κοιμόταν δίπλα στο πτώμα της για έναν μήνα.
Και πίσω απ όλα αυτά αποκαλύπτεται ένα οικογενειακό δράμα από τον 89χρονο πατέρα του, ο οποίος περοιγράφει την ιστορία της οικογένειας του που ήταν γεμάτη από δυσάρεστες ανατροπές
«Ο γιος μου ήταν από τα καλά μυαλά. Σπούδασε στην Αγγλία αεροναυπηγός μηχανικός και ήταν αριστούχος. Μετά τον πήρε η NASA στις ΗΠΑ με υποτροφία. Όμως στην Αμερική (πριν 20 χρόνια) οι γιατροί της NASA διαβλέπουν ψυχολογικές διαταραχές και τον διώχνουν. Επέστρεψε στην Ελλάδα όπου ζούσε κυρίως στην Αθήνα. Πριν από 2 χρόνια γνώρισε την Ιρλανδή. Μας την έφερε το καλοκαίρι του 2012 στη Ζαχάρω και μας είπε ότι την υπεραγαπούσε. Προσπάθησα να τον απομονώσω από αυτή, αλλά προτίμησε να κοντραριστεί μαζί μου. Όσο ήταν εδώ η Ιρλανδή έμενε αρκετές ώρες μόνη κι έπινε.
Την περασμένη Κυριακή με πήρε τηλέφωνο και μου είπε, πατέρα έχω κάτι να σου πω που θα σε στεναχωρήσω... Μου αποκάλυψε ότι η κοπέλα ήταν νεκρή, αλλά ότι δεν την σκότωσε αυτός. Μου είπε ότι έριχνε κολόνια στο πτώμα για να μην μυρίζει αλλά δεν μου είπε τίποτα για ποιο λόγο, ένα μήνα, την κρατούσε νεκρή στο σπίτι...».
Οικογενειακή τραγωδία
Η τραγωδία όμως δεν σταματάει εδώ. Η αφήγηση του 89χρονου σε κάνει να σκέφτεσαι ότι τα σενάρια της ζωής είναι ασύλληπτα για το νου. Σενάρια που καταστρέφουν τις καλύτερες οικογένειες. Λέει ο 89χρονος στρατηγός εν αποστρατεία.
«Πριν από 20 χρόνια άρχισαν τα προβλήματα και με τον μεγάλο μου γιο που ήταν διδάκτορας στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Ξαφνικά προσβάλλεται από σκλήρυνση κατά πλάκας, εγκαταλείπει το πανεπιστήμιο και ήρθε στη Ζαχάρω όπου είναι κατάκοιτος. Από τον καημό της η γυναίκα μου πέθανε, μη αντέχοντας όλα αυτά τα μαρτύρια. Κι έμεινα μόνος να φροντίζω το παιδί μου...».
Ο 89χρονος δακρύζει, αλλά ακόμα και μέσα από τη συγκίνησή του, από τα απανωτά χτυπήματα που του έδωσε η μοίρα διακρίνεις έναν ήρωα της ζωής.