Από ασφυξία αποδείχτηκε πως πέθαναν τα δύο αγοράκια στο New Brunswick του Καναδά, όταν, το βράδυ της Κυριακής, δέχτηκαν τον θανατηφόρο εναγκαλισμό ενός αφρικανικού πύθωνα «των βράχων» βάρους 45 κιλών, ο οποίος διαβιούσε σε άλλο χώρο του σπιτιού ως «κατοικίδιο» και σε κάποια στιγμή κατάφερε να αποδράσει από το γυάλινο κλουβί του,από κατάστημα αγρίων ερπετών, κάτω από το σπίτι των αγοριών που σκότωσε ο πύθωνας
Στο πόρισμα αυτό οδηγήθηκε η έρευνα των ιατροδικαστών που εξέτασε τα σώματα των άτυχων παιδιών, του 4χρονου Noah Barthe και του 6χρονου αδελφού του, Connor, που την τραγική εκείνη ώρα, κοιμόντουσαν ανυποψίαστα στον καναπέ του σπιτιού μιας φίλης του πατέρα τους.
Μετά από αυτό, η Καναδική Αστυνομία δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να απαγγείλει στην κάτοχο του φιδιού κατηγορίες ακόμη και για ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως, λέγοντας χαρακτηριστικά πως, «μέχρι να καταλήξουμε σε ο,τιδήποτε άλλο, αντιμετωπίζουμε τον χώρο ως τόπο εγκλήματος».
Τι προκάλεσε την φονική επίθεση του πύθωνα
Σύμφωνα με τα όσα είπε η μητέρα και ένας θείος των δυο παιδιών, υπάρχει μια πιθανή εξήγηση για την αφετηρία της φονικής επίθεσης του αφρικανικού πύθωνα, και σύμφωνα με αυτή, τα πάντα ξεκίνησαν από μια επίσκεψη που είχαν πάει τα άτυχα παιδιά λίγο πριν την τραγωδία, σε μια φάρμα με ζώα.
Τα συγκεκριμένα παιδιά είχαν «είχαν πάθος για τη φύση και τα ζώα». Η μητέρα τους είπε ότι «την τελευταία ημέρα της ζωής τους, έπαιζαν σε αγρόκτημα με τα λάμα και τις κατσίκες».
«Τα παιδιά πιθανώς να μετέφεραν τη μυρωδιά των δύο αυτών ζώων, που για τους πύθωνες είναι θηράματα και σε συνδυασμό με την παραγωγή θερμότητας στον ύπνο τους, ξύπνησαν τις αισθήσεις του πύθωνα», όπως είπε η Μάριον Ντεσματσελιέρ, καθηγήτρια κτηνιατρικής.
«Το φίδι έχει ισχυρή αίσθηση της όσφρησης και αν τα παιδιά είχαν ακόμα τη μυρωδιά των ζώων πάνω τους, αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει την επίθεση του πύθωνα», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο. Σε γενικές γραμμές, ο πύθωνας «σκοτώνει για να φάει» και μυρίζει το θήραμα. «Ένα φίδι δεν μπορεί να δει πολύ καλά τη νύχτα» αλλά τα παιδιά απελευθέρωσαν θερμότητα, μετέφεραν τη μυρωδιά των κατσικιών και έγιναν λεία για τον πύθωνα» είπε η ειδική επιστήμονας.
Ωστόσο, ο φρικτός θάνατος των δύο μικρών αγοριών, έφερε και πάλι στην επιφάνεια το ζήτημα του κατά πόσο μπορούν άγρια ζώα να πωλούνται και να υιοθετούνται ως κατοικίδια από απλούς ιδιώτες, με πρώτο και κύριο το ζήτημα της δημόσιας ασφάλειας αλλά και πολλά ακόμη ζητήματα που άπτονται των δικαιωμάτων των ίδιων των ζώων αλλά και της... κοινής λογικής.
«Ειδικά όσον αφορά αυτό το θέμα στην χώρα μας, επικρατεί ένα νομοθετικό χάος», λέει χαρακτηριστικά ο Rob Laidlaw, Διευθυντής Ζωολογικού Κήπου στον Καναδά.
«Οι νόμοι που υποτίθεται πως ρυθμίζουν το συγκεκριμένο ζήτημα, είναι τόσοι πολλοί και τόσο διαφορετικοί από περιφέρεια σε περιφέρεια, που κυριολεκτικά ο καθένας μπορεί να κάνει σχεδόν ό,τι θέλει. Τάσσομαι ξεκάθαρα υπέρ των πλέον αυστηρότερων κανόνων επάνω στο ζήτημα, καθώς, δεν είναι δυνατόν να επιτρέπεται σε οποιονδήποτε ιδιώτη να έχει σπίτι του ως «κατοικίδιο» ένα φίδι ή μια ταραντούλα ή ένα κροκόδειλο ή μια τίγρη».
Κάθετα αντίθετη όμως σε κάθε κατοχή αγρίων ή εξωτικών ζώων τάσσεται και η Canadian Federation of Humane Societies, με την Πρόεδρό της Barbara Cartwright να είναι κάτι παραπάνω από σαφής: «Είναι τόσο ασύδοτη και ανεξέλεγκτη η κατάσταση στο συγκεκριμένο θέμα αλλά και τόσο προβληματική η νομοθεσία, που, για παράδειγμα, στο Οντάριο, καθώς το σκεπτικό του νομοθέτη βασίστηκε αποκλειστικά στην μετάδοση της λύσσας, μπορείς πολύ πιο εύκολα να έχεις στο σπίτι σου μια τίγρη παρά ένα ρακούν».